مقایسه قسمت واج شناختی حافظه فعال در کودکان پیش دبستانی مبتلا به لکنت با کودکان طبیعی

مقدمه: یکی از حیطه های زبانی مرتبط که اخیراً توجه بیشتری به آن در متون مربوط به لکنت شده است، قسمت واج شناختی حافظه فعال می باشد. هدف مطالعه حاضر مقایسه توانایی های قسمت واج شناختی حافظه فعال در کودکان طبیعی و کودکان مبتلا به لکنت می باشد.   مواد و روش ها: 30 کودک 6-4 ساله مبتلا به لکنت با 30 نفر از هم سالان طبیعی خود که از نظر سن همتاسازی شده بودند مورد مقایسه قرار گرفتند. از آزمون تکرار فوری ناکلمه برای تعیین زمان واکنش و تأثیر طول ناکلمه بر صحت تولید و روانی کلامی پاسخ ها استفاده شد. تکلیف دوم تکلیف تکرار با تأخیر ناکلمه بود که از آن برای سنجش سرعت و کفایت یادگیری نا کلمه استفاده شد.   یافته ها: آنالیز بین دو گروه تفاوت های مشخصی را در همه شاخص ها به جز صحت ناکلمه نشان داد. میانگین زمان واکنش در کودکان مبتلا به لکنت طولانی تر از گروه کنترل بود و همچنین سرعت یادگیری نا کلمه ها در کودکان لکنتی کندتر از گروه طبیعی بود و این تفاوت ها معنی دار بود. به علاوه، تحلیل روانی پاسخ های کودکان لکنتی در حین تکرار ناکلمات با طول متفاوت نشان داد که به همان میزان که طول ناکلمه افزایش می یابد درصد ناروانی نیز افزایش می یابد و این اختلاف معنی دار بود. همچنین اگر چه درصد ناکلمات صحیح به طور کلی و در حین افزایش طول ناکلمه در کودکان لکنتی در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود، اما این اختلاف معنی دار نبود.   نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر، از تحقیقات پیشین که نشان دادند توانایی های حافظه فعال واج شناختی در کودکان مبتلا به لکنت نسبت به کودکان طبیعی درجاتی تأخیر و کندی دارند، حمایت می کند.